Ο Μεσαίωνας έχει θεωρηθεί, δίκαια ή άδικα, ως η μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Όπως μια νύχτα. Αλλά έχει τη μαγεία του. Έχει τους θρύλους και τις παραδόσεις. Έχει τα φαντάσματα και τις νεράιδες. Έχει τους σιδηρόφρακτους ιππότες και τα κάστρα. Έχει τα ιπτάμενα χαλιά και τα σκουπόξυλα των μαγισσών. Έχει τα μυτερά σκουφιά των μάγων και το θρυλικό Εξκάλιμπερ, το σπαθί του βασιλιά Αρθρούρου. Αυτά είναι τα αστεράκια μέσα στη σκοτεινιά της νύχτας.
Απ`την άλλη πλευρά, οι πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες έχουν τη δική τους, διαχορνική μαγεία. Δεν είναι μόνο όμορφες και σπάνιες. Δεν στολίζουν μόνο. Έχουν θεραπευτικές, αστρολογικές αλλά και μαγικές ιδιότητες. Κάνουν κάποιους άνθρωπους άτρωτους, αθάνατους και αόρατους. Τους ταξιδεύουν αστραπιαία σ`όλο το γνωστό Σύμπαν, γνωστό τον Μεσαίωνα, γιατί τώρα οι απόστάσεις έχουν μεγαλώσει απελπιστικά.

Τι γίνεται όταν αυτές οι μαγείες, του Μεσαίωνα και των πετραδιών, ενωθούν; Μα θα προκύψει μια ακόμα μεγαλύτερη μαγεία. Και πώς θα είναι αυτή; Σαν μια ασέληνη νύχτα με τα λαμπερά στίγματα των άστρων; Σαν μια ημέρα με ουράνιο τόξο, με ίριδα όπως τα χρώματα των πετραδιών; Ίσως μια μείξη αυτών των δύο, κάτι σαν το Βόρειο Σέλας; Ο συγγραφέας έχει πιστέψει την τρίτη εκδοχή. Και αυτή είναι το βιβλίο που κρατά τώρα ο αναγνώστης.