Προφανώς, το ταπεινό αυτό πόνημα δεν επιδιώκει να δώσει απαντήσεις, ούτε καν να προσεγγίσει τόσο βαθιά οντολογικά ζητήματα υπάρξεως του ανθρώπου. Δίχως την παραμικρά υποψία επάρσεως, επιχειρούμε ό,τι σημειώσαμε και στον πρόλογο του πρώτου τόμου: Να ανασύρουμε, έστω και ακροθιγώς, από το ημίφως της Ιστορίας πρόσωπα τα οποία κατέθεσαν προσφορά στον τρόπο της ελληνορθοδόξου συνειδήσεως και παραδόσεως του Γένους. Αν τούτο αποτελεί μιαν, έστω και ελαχίστη, συμβολή εκ μέρους μας προκειμένου ο αναγνώστης να εμβαθύνει την προσωπική του μελέτη στο παράδειγμά τους, τότε η προσπάθεια μας έχει επιτύχει τον σκοπό της. Γιατί ακόμη και αυτό, εδώ που φτάσαμε, είναι μια πράξη εσωτερικής αντιστάσεως για τον καθένα μας προσωπικά.