Υπάρχουν στιγμές, κατά τις οποίες κάθε άνθρωπος, είτε εκούσια είτε ακούσια, βρίσκει τον εαυτό του απέναντι σε οριακές καταστάσεις κατά τη διάρκεια του μακρύ, περιπετειώδους, γλυκόπικρου βίου του. Πάντοτε όμως, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως, υπάρχει εσωτερική δύναμη στον καθένα ξεχωριστά, η οποία ενεργοποιείται από ακραία γεγονότα, νικώντας κάθε φόβο και μετατρέποντας τη φθορά σε δύναμη συνέχειας…

Αυτό ακριβώς το μήνυμα επιχειρεί να μεταδώσει η παρούσα ποιητική συλλογή μέσα από μία ακολουθία είκοσι δύο ποιημάτων, τα οποία αντικατοπτρίζουν πλήθος προβληματισμών, γέννημα ευχάριστων και δυσάρεστων εκφάνσεων της καθημερινότητας. Πρόκειται για μία βροντερή φωνή ελπίδας, η οποία αναδύεται από το καθ’ ημέρα γίγνεσθαι και λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας έναντι στην απελπισία του σημερινού τρόπου ζωής.

Πώς άραγε φανταζόμαστε τον εαυτό μας μέσα στις δίνες του βίου μας; Πώς θα ευχόμασταν να τις ξεπεράσουμε, αφήνοντάς τες πίσω μας ως μία, ίσως, δημιουργική ανάμνηση;