Το παρόν πόνημα αποτελεί μια βιωματική κατάθεση ψυχής, του οδοιπορικού μου στην πονεμένη και πολύπαθη Σερβία. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια όπου ο εμφύλιος σπαραγμός, αλλά και οι νατοϊκές δυνάμεις άφησαν στο διάβα τους ερείπια, πόνο κι άφατη θλίψη. Ο σερβικός λαός την περίοδο της εμπόλεμης κατάστασης υπέστη πλείστα όσα δεινά, που το αποτύπωμά τους δεν θα μπορέσει τόσο εύκολα ν’ απαλείψει ο πανδαμάτορας χρόνος.
