Ο κόσµος µου είναι τα βουνά, τα ηλιοβασιλέµατα, οι πανέµορφες ανατολές και η µουσική που γράφω. Κανείς δεν ξέρει ποιος είµαι στ’ αλήθεια, και το προτιµώ έτσι. Δεν µου χρειάζονται οι άνθρωποι. Τα ψέµατα, η υποκρισία και τα πάθη τους, µου είναι αχρείαστα. Οι γυναίκες ειδικά, µου φαίνονται περιττές. Μέχρι που, µια αγέλη λύκων στέλνει µία στη βουνοπλαγιά, και µια καταιγίδα την αποκλείει στο σπίτι µου. Γεµάτη οµορφιά, πείσµα και ταλέντο στη µουσική, η Ολίβια µου κάνει παρέα σε ένα βράδυ γεµάτο µελωδίες και συναίσθηµα. Όταν όµως αυτό το συναίσθηµα οδηγεί σε ένα παθιασµένο φιλί, την απορρίπτω χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι πρέπει. Εκείνη η µελαχρινή µπορεί να µε σύρει ξανά πίσω στον ίδιο χορό που µε έστειλε στο βουνό.

Τον χορό της προδοσίας…