Ένας φιλεύσπλαγχνος ταχυδακτυλουργός ανοίγει ένα βιβλίο γεμάτο «θαύματα». Ζώα που χάνονται και ξαναζούν –ο ρινόκερως του Ντύρερ, τα προϊστορικά ζώα της Ηπείρου, τα λάμα των Άνδεων –, παιδιά που επιζούν απ` τον πόλεμο, καλλιτέχνες που ζουν σύρριζα στον θάνατο και πέρα απ` αυτόν: η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Ματσούο Μπασό, ο Ανρί Ματίς, ο Κλωντ Ντεμπυσσύ.

Ένα βιβλίο για τον θάνατο – και τι μένει μετά. Μα και για την σημασία της τέχνης στη ζωή· όχι ως αισθητικού φαινομένου, αλλά ως σώματος πλασμένου από την ίδια την σάρκα της ζωής. Σαν η ρήση του Γουίλλιαμ Μπλαίηκ, «Όλη η Δουλειά του Ανθρώπου είναι οι Τέχνες», να ήταν κυριολεκτικώς αληθής – και το απόλυτο γεγονός του θανάτου ένας από τους λόγους της αλήθειας της.