Η παρούσα μελέτη διερευνά την αφήγηση του κινηματογράφου ως σκηνοθετική γραφή, ιδιαίτερα μέσα από τη σχέση του με τη λογοτεχνία, έτσι όπως αποτυπώνεται στις περιπτώσεις των φιλμικών διασκευών. Ως πρότυπο παράδειγμα αξιοποιείται η μεταφορά της «Φόνισσας» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη από τον Κώστα Φέρρη.
