«Γύριζα πίσω στην Αθήνα, αποφασισμένος να μην αφήσω πέτρα πάνω στην πέτρα. Να κτυπήσω καίρια τους δολοφόνους. Να συμβάλω με όλες τις δυνάμεις μου στην τιμωρία των ενόχων. Είχα μάθει άλλωστε τις άθλιες συκοφαντίες των κουκουλοφόρων ψευδομαρτύρων επ’ αμοιβή, την άθλια συμπεριφορά πολλών εκ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και τα συναισθήματα που με πλημμύριζαν ήταν ο πόνος και η οργή. Ο θυμός και η αγανάκτηση. Και η απέχθεια για τα ανθρωπάκια που με μισούσαν και οργάνωσαν όλα αυτά για το συμφέρον τους. Δεν θα επέτρεπα, όμως, στον εαυτό μου να μισήσει, να σπαταλήσει δηλαδή το μυαλό του σε αυτό το ψυχοφθόρο κι αδιέξοδο συναίσθημα. Μια ήττα του νου δεν θα τους την χάριζα. Ήταν και είναι αξιολύπητοι. Η κακία των μικρών ανθρώπων… Όλα, όμως, εδώ πληρώνονται. Και ο αγώνας είχε αρχίσει.»