Η μέχρι τούδε επιστημονική παραγωγή αναλώθηκε, κυρίως, σε ζητήματα ιδιωτικού δικαίου και από συστηματική σκοπιά, αποτέλεσαν γνωστικό αντικείμενο, κατά βάση, της ιστορίας του δικαίου. Βεβαίως, υπήρξαν, και λαμπρές εξαιρέσεις, στο πλαίσιο ειδικών συνεδρίων ή αυτοτελών έργων (Τρωιάνος).1 Από την άποψη όμως, της ποινικής εξουσίας και της αντίστοιχης καταστολής των αξιόποινων πράξεων, από την κατάληψη της Ελλάδας από τους Ρωμαίους (168, 146 π.Χ.) έως και τα επαναστατικά συντάγματα (της δεκαετίας του 1820),2 το ποινικό δίκαιο, η ποινική δικονομία, η σωφρονιστική, η ανακριτική και οι εγκληματολογικές προσεγγίσεις, ήταν και μόνον, προϊόντα αλλοδαπής κυριαρχίας και νοοτροπίας. Η παρούσα μελέτη στοχεύει στην ανάδειξη του ποινικοδικαιϊκού πνεύματος των Ελλήνων.