Δεν είναι ο Βάγκνερ. Δεν είναι ο Πουτσίνι. Δεν είναι καν µουσουργός. Είναι ένας χαρισµατικός άνθρωπος, αυτό είναι το µόνο σίγουρο. Είναι ο ένας. Ο µοναδικός. Ο ανεπανάληπτος. Είναι ο κύριος Τ.

Ο µεσόκοπος αυτός, άνθρωπος έπεσε στον έρωτα της κατά πολύ νεότερής του, Πέννυς, η οποία τον ερωτεύτηκε τόσο βαθιά, τόσο κεραυνοβόλα, που δεν βλέπει µπροστά της.

Και να ήταν µόνο αυτή;
Οι γείτονες, τι έπαθαν;
Οι συγγενείς;
Οι φίλοι;
Οι γνωστοί;

Όλοι τους είναι ερωτευµένοι µε τον κύριο Τ. Κατά κάποιον τρόπο. Εξηγούµαστε, για να µην παρεξηγούµαστε. Όπως και η Πέννυ, όλοι τους, αρνούνται να δουν την αλήθεια κατά πρόσωπο.

Μα, θα µου πείτε, πώς συνέβη αυτό; Για να διαβάζετε τώρα, αυτό το κείµενο, αγαπητέ µου αναγνώστη, σηµαίνει πως έχετε ήδη την απάντηση.