Ύστερα από λίγα λεπτά, το αυτοκίνητο, µε το νέο του φαφούτικο στυλ, κοιµόταν στο υπαίθριο σπίτι του και θύµιζε κτήριο σχολής στο οποίο µόλις είχαν κολληθεί οι εκλογικές αφίσες των κοµµατικών παρατάξεων: πριν από λίγες ώρες ήταν πολύ πιο ωραίο. Τρεις ορόφους πάνω, ο ιδιοκτήτης του ήταν ξαπλωµένος στο κρεβάτι σαν χάσκι που επιτέλους βρήκε κρύο πάτωµα να απλωθεί και δεν σκεφτόταν ακόµη τίποτα χρήσιµο, τίποτα που θα µπορούσε να οδηγήσει σε ένα συµπέρασµα σχετικά µε το τι θα γίνει ή έστω σε µία συµφωνία µε τον εαυτό του σχετικά µε το τι µόλις έγινε.

Eνας φανατικός υποστηρικτής της τύχης ως ανώτερης δύναµης, µέσα σε έξι ηµέρες µαθαίνει πως, τελικά, η τύχη ζει ανάµεσά µας. Και πως, άθελά µας, την κινούµε εµείς. Χωρίς να φαντάζεται κανείς πως αυτό που κατέχει δεν ανήκει µόνο στον ίδιο, η πορεία προς τη συνεχή διάψευση περνάει πάνω από σπασµένα γυαλιά και ακούει γνώριµες φωνές, καταλήγοντας ερεθιστική, αµετανόητα απροσδόκητη και καταστροφικά αναπόφευκτη. Έχει έρθει η ώρα του πιο αµφιλεγόµενου φύλλου της τράπουλας να αποδείξει τι θέση έχει η φιλοσοφία µέσα σε µια εβδοµάδα άνευ προηγουµένου, να καταλάβει πόσο µοιραίες µπορεί να καταλήξουν οι βόλτες µέχρι τον Πειραιά και να ανακαλύψει όλα όσα εκτυλίσσονται πίσω από την πλάτη του, αποκλειστικά µέσα από µια όµορφη µουσική µελωδία.