Η ανθολογία δεν έχει αξιολογικό αλλά θεματολογικό, υφολογικό και ρυθμολογικό χαρακτήρα. Μακράν πολύ από αισθητισμούς κι αποκλεισμούς, επιχειρήσαμε να αποτυπώσουμε (όσο γίνεται εξπρεσιονιστικά) το πανόραμα της σύγχρονης ελληνικής ποίησης στα προκλητικά χρόνια της μεταβατικής δεκαετίας 2008-2018.
Στον τόμο αποτυπώνεται ένας αντιπροσωπευτικός κατά το μάλλον ή ήττον συσχετισμός δυνάμεων, τάσεων, προτάσεων, υπεκφυγών ή μεταβάσεων. Υπάρχει και η λεγομένη «ποίηση φυγής» που εκπροσωπείται ελάχιστα σε αυτή την ανθολογία, αφού μας ενδιαφέρει εξαρχής το θετικό κοινωνικό πρόσημο κι η μετάβαση από το «αυτιστικό» εγώ στο συνειδητοποιημένος «εμείς» μιας συλλογικότητας ενεργών κι εναργών πολιτών που με τον οίστρο της Κρίσης αφυπνίζονται κι αποφασίζουν να αλλάξουν τον κόσμο (μέσα τους κι έξω τους) έτσι ώστε να ταιριάζει περισσότερο με τα οράματα και τα ιδεώδη του Διαφωτισμού