Σε μαύρες λίμνες χόρευα
τόσα φεγγάρια
και τραγουδούσα
μακριά απ’ τον εαυτό μου
και τα σύννεφα χαιρετούσα
χωρίς καθόλου πόνο στην ψυχή
για να ξαπλώσω μετά στο γυάλινο πάγο
να τον ζεστάνω
με καρδιά μουδιασμένη
ξεχάστηκα
έμεινα εκεί πάρα πολύ
κι όταν ξύπνησα πια
ήταν αργά