Η νουβέλα "Ο εκδικητής" δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1838 στο Blackwood`s Magazine. Με τη χαρακτηριστική του προσήλωση στη θεματική του φόνου, και τοποθετώντας την αφήγηση στο αστικό περιβάλλον της γερμανικής επαρχίας, ο ντε Κουίνσυ εξιστορεί μια σειρά από βίαιες και μυστηριώδεις πράξεις τελετουργικής εκδικήσεως, εμμένοντας ιδίως στα κίνητρα του δράστη και το κοινωνικό τους υπόβαθρο.

Ο φόνος εκδικήσεως στον ντε Κουίνσυ είναι, όπως γράφει για τον συγγραφέα ο Κωστής Παπαγιώργης, έγκλημα πρωτίστως ηθικό.
"Για να είναι ηθικό έγκλημα και όχι ηθικό ατύχημα, η δολοφονία πρέπει απαραιτήτως να συνεπάγεται προσωπικά κίνητρα, μια προσωπική διαφορά με το θύμα".
Επιπλέον, σε μια εποχή όπου τα πολιτικά αιτήματα της Γαλλικής Επανάστασης δεν έχουν ακόμη επικρατήσει οριστικά, ο Εκδικητής είναι ένα από τα πρωιμότερα λογοτεχνικά έργα όπου θίγεται χωρίς περιστροφές και ψιμύθια ο βαθύρριζος αντισημιτισμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών, αλλά και καταγγέλλεται η θεσμική αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός της κρατικής εξουσίας.