Ο αγώνας της είχε γίνει πια στοίχημα ζωής.
Κήρυξε ξανά τον πόλεμο και αποφασισμένη για την νίκη έσπασε τον καθρέπτη της που εξυμνούσε τον λαϊκισμό της χλιδής. Ό,τι και να έτρωγε γλίστραγε μέσα στο σώμα της και πήγαινε κατευθείαν στο κώλο της. Είτε πρωινό εμπλουτισμένο με φυτικές ίνες είτε μεσημεριανό χωρίς ψωμί, προσγειωνόταν πάντα εκεί, στο ίδιο σημείο που μεγάλωνε συνεχώς , που λες ότι ήταν ένα αχόρταγο τερατάκι ανεξάρτητο από τα άλλα μέρη του σώματός της και αχόρταγα ζήταγε όγκο γεννημένο με μόνο σκοπό να τη μετατρέψει σε Πούλμαν.
