Η ποίησή της μινιμαλιστική, αντιμετωπίζοντας
τη λέξη σαν βάση χρωματική, πριμοδοτημένη
κι από τη βιογραφία της μετέτρεψε την Πισαρνίκ
σε ένα ισπανικό αντίστοιχο της Σύλβια Παθ,
προσθέτωντας και αφαιρώντας όπως γίνεται
πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις στοιχεία της
εικόνας του βίου
