Παλιά, στο ξέφωτο μπροστά απ’ την καρυδιά γίνονταν τα πανηγύρια του χωριού. Τα τελευταία χρόνια, όμως, το δέντρο άλλαξε. Άρχισε να εξαφανίζει ανθρώπους. Κάποιοι έφερναν κάποιους άλλους, τους έστηναν όρθιους με την πλάτη ν’ ακουμπάει στον κορμό, και το δέντρο τούς εξαφάνιζε.
«Τους εξαφανίζει και πού τους πάει; Ακριβώς από κάτω; Στο χώμα; Αφού το δέντρο δεν μπορεί να κουνηθεί και να πάει μακριά! Έτσι δεν είναι;» ρωτούσε συχνά τη μητέρα του, που δεν ήθελε να απαντήσει.
Και ο πόλεμος συνεχιζόταν.
