Ο Δανιήλ Χαρµς υπήρξε ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της περίφημης ρωσικής πρωτοπορίας. Οι ιστορίες του ―συνθέσεις απλότητας, πειραματισμού και αχαλίνωτης φαντασίας― σαρκάζουν την ανθρώπινη κατάσταση, σε μια εποχή όπου η λογική δίνει τα παράλογα σπλάχνα της, και η «κανονικότητα» παίρνει εξωφρενικές διαστάσεις, οι οποίες οφείλονται στην προσπάθεια των ηρώων να εφαρμόσουν µε αυστηρό τρόπο την τυπική λογική στην καθημερινότητά τους.

     Στα διηγήματά του ο Χαρμς, ανατρέποντας ευρηματικά την ορθολογική ανάπτυξη της πλοκής, προαναγγέλλει µε ώριμο τρόπο την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του παραλόγου ― και αναγκάζει τη μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα να αποφανθεί πως «ο Χαρμς κατόρθωσε κάτι μοναδικό: την πεζογραφία του 20ού αιώνα».