«Ησύχασε, καρδιά μου, ησύχασε ως τη χαραυγή,
γιατί όποιος έτσι υπομονετικά περιμένει το πρωινό, θα το χαιρετήσει με δύναμη
κι όποιος αγαπά το φως, θ’ αγαπηθεί απ’ αυτό.
Ησύχασε, καρδιά μου, κι άκου τα λόγια μου».
Ο Χαλίλ Γκιμπράν γεφυρώνει με την πένα του την αραβική κληρονομιά με τον δυτικό ελληνοχριστιανικό ανθρωπισμό, θυμίζοντας στον άνθρωπο των πολέμων, της επιστήμης και της ταχύτητας την ξεχασμένη σοφία που υπάρχει μέσα του.
