Στο έργο "Λογοτεχνία, τέχνη και ψυχανάλυση" επιλέγεται ένα καθαρά καλλιτεχνικό πεδίο ψυχαναλυτικής μελέτης. Ο Φρόυντ, με ενδιαφέρον που δεν είναι αισθητικό, μελετά τι φανερώνουν τα λογοτεχνικά ή όποια άλλα έργα για την ανθρώπινη ψυχολογία, τόσο του δημιουργού όσο και αυτού που γίνεται κοινωνός τους.
