Πρόκειται γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου, τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴ Ρώμη, τὸ 357 μ.Χ. περίπου, πὸ γονεῖς πλουσίους καὶ ἐπιφανεῖς. Ἀσκήτεψε στὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας γιὰ δεκαεπτὰ χρόνια, στὸν Ναὸ-Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ. Ἐπιστρέφει στὴ Ρώμη, στὸ πατρικό του σπίτι, ζώντας ὡς δοῦλος στὸ αἴθριο τῆς οἰκίας τῶν γονέων του, ἀγνοούμενος ὑπὸ πάντων, γιὰ ἄλλα δεκαεπτὰ χρόνια. Ἡ κοίμησή του, περίπου τὸ 407 μ.Χ., στὴν οἰκία τῶν γονέων του, ἀποκάλυψε ποιὸς ἦταν· εἶχε γράψει τὴν ἱστορία του σὲ ἕνα φύλλο χαρτιοῦ, κρατώντας το σφιχτὰ στὴν παλάμη του, κείμενος νεκρὸς πάνω στὴν κλίνη τοῦ θανάτου.
