“Ο Αρχιεπίσκοπος της Κορριέντες έχει γονατίσει και υποκλίνεται από ευλάβεια στην εκθαμβωτική παρουσία, σημαδεύοντας με το σταυρό του στο γεμάτο πληγές και ακτινοβόλο σώμα της Σολεδάδ, στο οποίο έχει σβηστεί ο ομφαλός. Ο Κυβερνήτης ουρλιάζοντας δίνει εντολές, κραυγές σαν τσιρίγματα ποντικού ανάμεσα σε βρυχηθμούς τίγρη. Σε ένα νέο πυροβολισμό, η ποιήτρια γυμνή χτυπάει τα δάχτυλα. Η τίγρης σηκώνεται μ’ ένα πήδημα πάνω από το βάθρο που σκιρτά από τον πανικό. Τώρα είναι πια μετεωρίτης, κομήτης. Διασχίζει το ποτάμι και χάνεται στον ουρανό προς τις οροσειρές της Ανατολής”. (απόσπασμα από το βιβλίο)
