Η αντιστασιακή ποίηση στην Ελλάδα έχει τις ρίζες της στην αγωνιστική παράδοση του λαού μας. Η παράδοση αυτή προσέφερε το υλικό στην τέχνη, που μνημείωσε καλλιτεχνικά τους αγώνες, τις περιπέτειες και τις θυσίες της χώρας μας για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την πρόοδο, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Από το κλέφτικο τραγούδι της Τουρκοκρατίας και τα επαναστατικά ποιήματα και θούρια του 18ου και 19ου αιώνα, η παράδοση συνεχίστηκε ως τον 20ό αιώνα, όπου διατηρήθηκε αδιάσπαστη και ακμαία μέσα στην τριπλή φασιστική κατοχή του 1941-44, όταν η ποίηση συγκλονίστηκε από το μεγαλειώδες απελευθερωτικό κίνημα.

 Η παρούσα ανθολογία δεν διεκδικεί καμία θεματική και φιλολογική πληρότητα. Αποτελεί μόνο μια απόπειρα και μια προτροπή για μια δεύτερη, αρτιότερη και πληρέστερη, ανθολογία, αντάξια του ιερού σκοπού της.