Ο νεότερος υποκειμενικός λυρισμός, όπως ξεκίνησε από τους ρωμαντικούς κι όπως αργότερα παγιώθηκε από τους συμβολιστές και τους πρώτους μεγάλους μοντερνιστές, αντιπροσωπεύει μία σπάνια εσχατιά στην δυτική τέχνη. Ίσως είναι κάτι περισσότερο από μία εσχατιά στην τέχνη: είναι και μία εξερεύνηση της ψυχικής ενδοχώρας.
