Κι όσο ο χρόνος φίδι γύρω
Απ’ το λαιμό σου τυλίγεται
Τόσο βουλιάζεις στον ουρανό πιότερο
Και το σώμα σου στη γη λιγοστεύει
Ωσότου στον ουρανό μόνιμα
Εγκαθίσταται
Κι άκρη δε βρίσκει με τα μυστήρια
Των μηχανών του…
Και χίλια χρόνια μετά θα διηγούμαστε
-Όνειρα σαν του προφήτη Ιεζεκιήλ-
Τις ίδιες ανέστιες ιστορίες…
