Στο σημείο επαφής του γήινου με το υπερβατικό μια συγγραφική ταυτότητα ιδιότυπου συγκερασμού μετρά σταθερά τα βήματά της. Μυστικοπαθής και γριφώδης ο Γ. Νικολόπουλος σε ελεύθερο διάλογο με το υποσυνείδητο αναδύεται στο άβατο του νου και της ψυχής. Ρέκτης εσωτερικών διεργασιών σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή της διαπάλης του εσώτερου με το εξώτερο Εγώ διερευνά κι αποκαλύπτει ρητά κι άρρητα δρώμενα της ζωής. Αισθαντικός στη βίωση των ορατών σημείων τους αυτοπραγματώνεται στη λεκτική μεταστοιχείωσή τους στο ανάστημα μιας γραφής που κεντρώνει τρεις στόχους: τον βιωματικό, τον ψυχογραφικό, τον στοχαστικό.

 Τα τεχνικά χαρακτηριστικά παραπέμπουν σ’ ένα ανάγνωσμα που έλκει την καταγωγή του αφενός από το λογοτεχνικό δοκίμιο με συνειρμική δομή κι υποβλητική ατμόσφαιρα ευφάνταστων αλληγοριών κι αφετέρου από το ποιητικό πεζογράφημα με διαισθητική προσέγγιση της πραγματικότητας.

Ο δημιουργός ακτινογραφεί σε άρτια αισθητική το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο της ζωής, μέμφεται τα κακώς δρώμενα, συνομιλεί με τα φανερά κι άδηλα του Αποκρυφισμού στις πιο δραματικές αποκαλύψεις της διαλεκτικής των σχέσεων, στην κορυφαία συνάντηση του Έρωτα. Η γραφή του διαχέει τις συνθήκες της ζωής, ιχνηλατεί τις σύγχρονες ανατροπές της κι αναγεννάται οραματικά στα άδυτα της ίδιας της Ύπαρξης και των θρησκευτικών αναζητήσεών της. Ένα συγγραφικό αποτύπωμα αρρενωπού οίστρου και λυρικών απολήξεων, ένα συμβόλαιο τιμής στο χρόνο που μαγνητίζει το ενδιαφέρον, που γοητεύει και παρασύρει τις αισθήσεις.