Στό βιβλίο Νεοελληνική κριτική - ἀξιολογικές διακρίσεις, ὁ Γιῶργος Ἀράγης ἐξετάζει τό κριτικό ἔργο 37 κριτικῶν πού δέν ζοῦνε πιά. Ἡ ἀρχή γίνεται μέ τόν Ἐμμανουήλ Στάη καί κλείνει μέ τόν Βύρωνα Λεοντάρη. Δέν πρόκειται γιά ἱστορία τῆς νεοελληνικῆς κριτικῆς, ἀλλά γιά μιά δοκιμιακή μελέτη πάνω στίς ἀξιακές διακρίσεις πού συναντοῦμε στή λογοτεχνική κριτική. Κατά συνέπεια ἡ ἐργασία αὐτή δέν παίρνει ὑπόψη της κείμενα ἱστορίας, θεωρίας ἤ ἰδεολογίας, ἀλλά μόνο κείμενα πού ἔχουν στενή σχέση μέ τήν αἰσθητική λειτουργία τῆς λογοτεχνίας.φορᾶ δηλαδή κείμενα κριτικῆς πού ἀναφέρονται σέ αἰσθητικές ἀξίες λογοτεχνικῶν ἔργων ἤ δοκίμια πού ἀναφέρονται σέ τέτοιες ἀξίες. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἔχει ἐκλεκτικό χαρακτήρα καί αὐτό σημαίνει ὅτι ἕνας ἀριθμός κριτικῶν μένει ἔξω ἀπό τίς σελίδες της.