Οι «Αγχέμαχες λέξεις» αποτελούν την πρώτη εμφάνιση του Βαγγέλη Αλεξόπουλου στο χώρο της ποίησης, αν και καλύπτουν μια χρονική περίοδο δύο δεκαετιών.
Η ποίησή του πρωτότυπη, αιχμηρή, σκωπτική και κάποτε επιθετική δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο στην τέχνη. Η ποίηση, σύμφωνα με τον ίδιο, προσομοιάζει με την τέχνη της ζωγραφικής. Ο ποιητής «γράφει εικόνες» επειδή δεν μπόρεσε να γίνει ζωγράφος. Η λογική ερμηνεία ανήκει στην επιστήμη. Ένα έργο έχει εκπληρώσει τον σκοπό του εφόσον παράγει εικόνες, δηλαδή συναισθήματα.
Αυτό ακριβώς αναζητά και ο ποιητής.
