Τα ποιήματα της Τζένης Σκλαβούνου-Φουντέα στη σταθερότητα του ρυθμού και στην αρτιότητα του ποιητικού τους μοτίβου, παραμένουν ψύχραιμα και ασφαλισμένα ακόμα και στις στιγμές όπου το κρεσέντο της συναισθηματικής φόρτισης και της ποιητικής αποτύπωσης η λογική περιχαράκωση έρχεται να απαλύνει έναν αδιάλειπτο εσωτερικό μονόλογο
