Ένα καλειδοσκοπικό, υπαρξιακό ταξίδι στο εσώτερο διάστημα των δύο ηρώων του βιβλίου, μα και στον κόσμο που τους περιβάλει εκεί έξω, με πολλές εισόδους αλλά μόνο μια νομοτελειακή έξοδο… ή μήπως το ανάποδο;

Η πορεία προς αναζήτηση της ελευθερίας και… ενός τρόπου να βάλουν στον κόσμο φωτιά, του Ιωσήφ και του Θωμά, τα βήματα των οποίων ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, προχωρούν ενάντια στην παράνοια της ημέρας, τέμνονται για ένα κλάσμα της αιωνιότητας, για να χαθούν στην ομίχλη του καιρού και να ξανασμίξουν μέσα στο λυκόφως, στο σύνορο του ολέθρου. Όπου και το προσπερνούν.

Ένα trash and roll παραληρηματικό τραγούδι νοτισμένο από τους λυσεργικούς ατμούς μιας Κραμπικής (όπως Cramps) ψυχεδελικής ζούγκλας που απλώνεται απέραντη έξω από το παράθυρο… στο κέντρο της πόλης.

Ένα λουδίτικο ψυχωτικό μανιφέστο γραμμένο υπό το φως της παλιάς πυράς, για όλους τους ονειροπόλους, αγίους  και αμαρτωλούς, ηλίθιους και σοφούς, μυστικιστές και συνωμότες που βαδίζουν ενάντια στον σύγχρονο κόσμο.

Μια οραματική, αποκαλυπτική προφητεία ερχόμενη με τον άνεμο βαθιά μέσα απ’ την έρημο, που φτάνει καβάλα σ’ ένα κόκκο σκόνης μέχρι τη μεγάλη κόκκινη νύχτα των ουραγών.

Ένα τρισάγιο, μια ελεγεία, ένα ρέκβιεμ για τους απόντες φίλους, τις σκιές των ονείρων μας, για όλους τους νεκρούς μας, σε μια ποιητική συλλογή μεταμφιεσμένη σε μυθιστόρημα.

Στο τέλος ένα μάτσο στοιχειωμένες σελίδες, μια γρατζουνιά, ένα ουρλιαχτό που ανάμεσα στα ερείπια μένει και επιμένει να θυμίζει… εκεί που ο λυκοκτόνος ανθίζει.