Για επαγγελματικούς λόγους αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στο Ιράν, όμως ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως εκεί θα με περίμενε ο νέος δρόμος της ζωής μου. Εγώ ο Κώστας Ραφτόπουλος του Δημοσθένη και της Χαράς δεν φανταζόμουν ποτέ πως στα τριάντα τρία μου χρόνια σ’ εκείνο το επαγγελματικό ταξίδι που έκανα στην χώρα της Περσίας, θα άφηνα εκεί για πάντα την καρδιά μου, σε μια λίμνη θάλασσα.  Βρήκα τον έρωτα και την απόλυτη αγάπη μακριά από την πατρίδα μου, εκεί βρήκα και την χαμένη μου ψυχή και μαζί με την αγάπη μου τα δώρισα για πάντα στην γυναίκα της ζωής μου. Εκεί στο Ιράν η τύχη μου είχε πολλά φυλαγμένα και θέλησε να περάσω από πολλά στενά περάσματα... Κάποια ήταν πολύ δυσάρεστα, οδυνηρά κι είδα κατάματα ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο.

Στο Ιράν έμαθα τι θα πει να κάνεις ένα φίλο της ψυχής, έμαθα να δίνω χωρίς να περιμένω κι έμαθα  να ζω χωρίς να ζητάω πολλά. Δεν ξέρω αν θα γεράσω, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω όμως ξέρω πολύ καλά πως έχω μια ιστορία αγάπης να πω και πως ακόμα την ζω... Ήταν η μέρα του Περσικού Χειμερινού ηλιοστασίου όταν έφτασα  αργά το απόγευμα στις ακτές της Κασπίας θάλασσας. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν η ομορφιά της φύσης κι η απόλυτη ηρεμία της καταπράσινης περιοχής. Στις ακτές της Κασπίας θάλασσας η περιοχή είναι πολύ όμορφη κι έχει από ψαροχώρια μέχρι και μεγάλες πόλεις με πολυώροφα κτίρια. Όταν έφτασα στην λίμνη ο ήλιος χανόταν μέσα στα νερά της και την έβαφε με σαφράν, το βλέμμα της ήταν ακίνητο, απλανές κι έβλεπε στο νερό, που σιγά, σιγά άρχιζε να παίρνει το γκρίζο χρώμα της νύχτας. Είναι πολύ μεγάλα τα μάτια της, με λυγιστές μεγάλες βλεφαρίδες και το χρώμα τους είναι γαλάζιο, σαν του ουρανού!  Άλλαζαν μαζί με το νερό και γινόταν γκρίζα, μοναχικά, αλλά στο βάθος τους κρατούσαν το βαθύ γαλάζιο. Τα δάκρυα δεν άργησαν να τρέξουν από τα μάτια της, πρώτα έτρεξαν  πάνω στα ρούχα της και μετά στην άμμο που πατούσαν τα γυμνά της πόδια.

Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να θυμηθώ τα ρούχα που φορούσε εκείνο το βράδυ... Εγώ θέλω να την βλέπω όπως είναι ντυμένη τώρα, με λευκά ρούχα υφασμένα από μετάξι,  με μικρά λουλουδάκια και λεπτές χάντρες κεντημένες στο χέρι. Εκείνο το δείλι τα γαλάζια της μάτια μου έκλεψαν την καρδιά και τα νερά της θάλασσας με κράτησαν ναυαγό για πάντα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος μαζί της και την αγαπώ πολύ!