Οι λε­γό­με­νοι «νον­νια­κοί» ποιη­­τές α­πο­τέ­λε­σαν την τε­λευ­ταί­α α­να­λα­μπή της αρ­χαιο­ελ­λη­νικής ποί­η­σης. Κα­τα­γό­με­νοι α­πό την Αί­γυ­πτο, έ­λα­βαν την ο­νο­μα­σί­α τους αυ­τή επει­δή ε­πη­ρε­ά­στη­καν α­πό τον Νόν­νο (5ος αι. μ.Χ.) στο ύ­φος και στη με­τρι­κή των στί­χων, ε­νώ κα­τά πά­σα πι­θα­νό­τη­τα υ­πήρ­ξαν και μα­θη­τές του. Α­νά­με­σά τους ξε­χωρί­ζουν τρεις ε­θνι­κοί στο θρή­σκευ­μα ποι­η­τές, ο Μου­σαί­ος, ο Κόλ­λου­θος και ο Πα­μπρέ­πιος, ε­νώ πα­ρα­δο­σια­κά συ­γκα­τα­λέ­γε­ται σε αυ­τούς και ο Τρι­φιό­δω­ρος, αν και η νε­ό­τε­ρη φι­λο­λο­γι­κή έ­ρευ­να έ­χει κα­τα­λή­ξει στο συ­μπέ­ρα­σμα ό­τι ή­ταν προ­γε­νέ­στε­ρος του Νόν­νου. Συ­νέ­θε­σαν, με­τα­ξύ άλ­λων, ε­πύλ­λια, δη­­λα­δή μι­κρά έ­πη, ό­που α­φη­γού­νταν λε­πτο­με­ρώς με­μο­νω­μέ­να μυ­θι­κά ε­πει­σό­δια: ο Μουσαί­ος τον θρυ­λι­κό έ­ρω­τα της Η­ρώς και του Λέ­αν­δρου, ο Κόλ­λου­θος την αρ­πα­γή της Ε­λέ­νης α­πό τον Πά­ρη, και ο Τρι­φιό­δω­ρος την ά­λω­ση της Τροί­ας. Στον Πα­μπρέ­πιο (ο οποίος έλαβε μέ­ρος στην ε­πα­νά­στα­ση του Ίλ­λου ε­να­ντί­ον του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ζή­νω­να, μια επανάσταση που πι­θα­νο­λο­γεί­ται ότι είχε ως στόχο και την αναβίωση του παγανισμού) α­πο­δί­δο­νται ο­ρι­σμέ­να α­πο­σπά­σμα­τα που α­να­κα­λύ­φθηκαν σε έ­ναν πα­πύ­ρι­νο κώ­δι­κα ο ο­ποί­ος χρο­νο­λο­γεί­ται α­πό το 500 μ.Χ. Τα ση­μα­ντικό­τε­ρα εξ αυ­τών εί­ναι δύ­ο. Το έ­να α­πό αυ­τά α­πο­τε­λεί έ­να βου­κο­λι­κό ε­πύλλιο, ό­που πε­ρι­γρά­φο­νται οι αν­θρώ­πι­νες δρα­στη­ριό­τη­τες σε συν­δυα­σμό με τις με­τα­βο­λές του και­ρού κα­τά τη διάρ­κεια μιας φθι­νο­πω­ρι­νής μέ­ρας, ε­νώ το άλ­λο α­πο­τε­λεί έ­να ε­­γκώ­μιο του πα­τρι­κί­ου Θε­α­γέ­νη.