Αυτό που θέλω να σου φωνάζω τόσο δυνατά μέχρι να κουφαθείς είναι ένα μήνυμα που μου μετέφερε ένας αόρατος άγγελος: «Μην εγκαταλείπεις το σώμα σου, μην επιτρέψεις στη μελαγχολία να γίνει ο στρατιώτης της ζωής σου. Ο Θεός σού έδωσε το κορμί και την ψυχή για να τους αγαπάς, να τους προσέχεις. Έχεις υποχρέωση σε σένα να είσαι ευτυχισμένος. Μην μισείς το σώμα που κάποτε λάτρευες, που εκπλήρωνε κάθε επιθυμία σου, που δεν σε απογοήτευσε ποτέ, που δεν σε πρόδωσε, που δεν εκδικήθηκε ποτέ για τον πόνο που τον αναγκάζεις να αποδέχεται. Αγάπα εσένα και ζήσε παράλληλα με τις πληγές σου που δεν θα γιατρευτούν ποτέ.

Μην προσπαθήσεις να απαντήσεις σοφά στο δίλημμα: «Είναι ο θάνατος το τέλος ή είναι το μηδενικό σημείο όπου όλα ξεκινούν από την αρχή;»  Άσε το δίλημμα να είναι δίλημμα. Μην αντιστέκεσαι. Συνέχισε την αποστολή σου. Ζήσε.»