Φαντάζομαι πως έιναι απίστευτα οδυνηρό να γίνεσαι χίλια κομμάτια και να πηγαίνεις να σκοτώνεσαι για κάτι διαφορετικό, κάθε εκατό χρόνια, κάθε πενήντα χρόνια, κάθε είκοσι χρόνια. Διάβασα κάπου ότι ο Άνθρωπος θα αντικατασταθεί τελικά από τα ρομπότ που κατασκευάζει, τα οποία θα είναι πιο έξυπνα από τον ίδιο. Έτσι θα έχει η κατάσταση: το μόνο που θα πρέπει να αποφεύγουν είναι η βροχή και οι κεραυνοί και να αντικατασταθούν τα μέρη που χαλάνε από τη φθορά, δε θα ανησυχουν  για τον πονόδοντο ή τις αιμορροΐδες, ή για το γα...ι. Το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τριγυρίζουν ένα γύρω αναζητώντας κάτι να κάνουν, και δεν υπάρχουν και πολλά για να κάνουν γιατί δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το φαγητό και δεν θα είναι τόσο ηλίθια ώστε να πληρώνουν νοίκι, και αν κατασκευάσουν ένα βαρέλι, θα είναι τόσο έξυπνα ώστε να το χρησιμοποιήσουν.