Η πολιτική φιλοσοφία του Χέγκελ συνδέεται θεμελιακά με τη Γαλλική Επανάσταση και αντιστοίχως αναπτύσσει έναν διαλεκτικό-κριτικό μεταστοχασμό των πολύτροπων σεισμικών δονήσεων, που αυτή η Επανάσταση προκάλεσε στο πολιτικό στερέωμα του νεωτερικού κόσμου. Συναφώς κηρύσσει αεί τον πόλεμο σε κάθε σκοταδιστική πραγματικότητα της ετεροδοξίας και της συγκαλυμμένης ή απροκάλυπτης οχλαγωγικής δοξασίας: σε πάσης φύσεως καθεστωτικά και φορμαλιστικά Εγώ. Η φιλοσοφία έτσι, στην πολιτική της έκφανση, προορίζεται να μεθερμηνεύσει την αναγκαιότητα της προόδου μέσα στη συνείδηση της ελευθερίας. Φιλοσοφία και πολιτική, ως εκ τούτου, καθιστούν εφικτό έναν έλλογο πολιτικό ρεαλισμό, του οποίου οι καταβολές ανάγονται στον Αριστοτέλη και πιο ειδικά στην πρακτική του φιλοσοφία.