Δύο χαρακτήρες, βγαλμένοι από τον παφλασμό του ανώνυμου πλήθους, ξεκολλημένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθημερινότητας, και μια απροσδιόριστη φωνή μας παρασύρουν σε μια πυρετώδη πεζοπορία σε μια άγνωστη και οικεία πόλη, μια απρόβλεπτη πόλη σαν την Αθήνα.
Μια σκοτεινή κωμωδία για το θρυμματισμένο παρόν μας, ένα γαϊτανάκι παρατηρητικής και αυτοπαρατηρητικής αναζήτησης, ένα κυκλικό παιχνίδι ιδιωτικού και δημόσιου βλέμματος.
Πέντε χρόνια μετά το `Κίτρινο σκυλί` ο Φάις γράφει `το Παγκάκι του κανένα`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
