Όταν  η ύπαρξη ανασφάλειας και εσωτερικού κενού χαρακτηρίζει τα μέλη  μιας κοινωνίας και η  πολιτική προοπτική, η ιδεολογική σταθερότητα και η επικοινωνία εντοπίζονται σε μια δύσκολη καμπή τους και η ανομία, η κατάσταση στην οποία το παλιό-παραδοσιακό μπερδεύεται με το καινούργιο και  παγκοσμιοποιημένο και  πλέον δεν καλύπτει τις ανάγκες των πολιτών  για να αναζητήσουν νέες αρχές και αξίες, έρχονται οι τοιχογραφίες των αρχοντικών της Σιάτιστας να δώσουν το δικό τους στίγμα, μια άλλη προσέγγιση και, τελικά, τη δική τους προσφορά στην εθνική μας αυτογνωσία.

   Η διακοσμητική λαϊκή ζωγραφική του αρχοντικού της Σιάτιστας, μέσα από  τις τοιχογραφίες  που φιλοτέχνησε ο λαϊκός ζωγράφος για να αποδώσει το κοινωνικο- οικονομικό και πολιτικο-ιδεολογικό κλίμα της εποχής του, γύρω στα 1890, θα ωθήσουν τον Χρήστο Τσανασίδη να τολμήσει την περιγραφή και ανάλυσή τους για να μας αποδείξει ότι η ιδεολογική -κυρίως- κρίση που χαρακτηρίζει στις αρχές του 21ου αιώνα, την Ελλάδα, είναι φαινόμενο διαχρονικό.