Σαν σήμερα εδώ και εβδομήντα τρία (73) χρόνια, 17-2-1914, ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός πιστός στις επιταγές της Ελληνικής Ιστορίας αναγκάστηκε να ξεδιπλώσει τη σημαία της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου στην πρωτεύουσά του το Αργυρόκαστρο, μια που εγκαταλείπονταν από τον ελευθερωτή Ελληνικό Στρατό μετά από 15 μέχρι 12 μηνών ελευθέρου βίου με ελληνική Διοίκηση και έπειτα από οθωμανική σκλαβιά τετρακοσίων ογδόντα χρόνων (480). Και τούτο γιατί αυτή ήταν η θέληση των έξι (6) τότε μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, η δε Βόρειος Ήπειρος δίνονταν ως τροφή στο νεοσύστατο Αλβανικό κρατίδιο, με τον βαρύτατο διεθνή εκβιασμό: ή εγκαταλείπει η Ελλάς την Βόρειο Ήπειρο ή δεν παραχωρούνται τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου πελάγους στην Ελλάδα, τα οποία η ίδια είχε απελευθερώσει και κατείχε. Δυστυχώς, όμως, το Ηπειρωτικό τίμημα στο Ελληνικό Έθνος δεν είναι κάτι το καινούργιο, στη δε διαδρομή του Ελληνισμού στις χιλιετηρίδες του, η Ήπειρος και οι Ηπειρώτες το έχουν φαίνεται στην μοίρα τους. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]