Ανευθυνουπεύθυνοι ή νοικοκυραίοι;
Η οικονομική κρίση τελευταία ευκαιρία γι αλλαγή πορείας
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-205-538-0
Επικαιρότητα, Αθήνα, 12/2013
1η έκδ. || Πλήρης έκδοση σεναρίου || Συνοδευεται απο ημερολόγιο 2014
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 15.90 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
14 x 21 εκ., 204 σελ.
Η «μέρα της Γυναίκας» χωρίς εορταστικό κλισέ, τώρα το 2014, είναι αφορμή για ουσιαστικό προβληματισμό σχετικά με τη σημερινή θέση της γυναίκας σε μια Ελλάδα που ο μεγάλος και ανώνυμος γυναικείος πληθυσμός της - σε καθημερινή πρακτική - μάχεται με αξιοπρέπεια και σθεναρά, ώστε να διατηρήσει τα κεκτημένα . Το ζητούμενο για όλες τις γυναίκες είναι η ευαισθητοποίηση όλων μας πως από μόνο του το φύλο δεν πρέπει να εγείρει ανασφάλειες ως προς την αποφασιστικότητα , την ευαισθησία και τη δημιουργικότητα. 
Με γυναικεία αποφασιστικότητα λοιπόν, στο βιβλίο μου «Ανευθυνοϋπεύθυνοι ή Νοικοκυραίοι;» προσπάθησα να αποτυπώσω μια πραγματικότητα έτσι όπως τη χαράζει το δημοσιογραφικό μολύβι. Δηλαδή, την εικόνα της κοινωνίας μας, όπως τις συνυφαίνουμε όλοι μαζί. Και εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι! Δεν ξέρω πόσο το κατάφερα, εσείς θα μου πείτε, όταν το διαβάσετε. Το σίγουρο είναι πως το προσπάθησα με το μοναδικό τρόπο που έμαθα, δουλεύοντας –κοντά μισό αιώνα- στη δημοσιογραφία. Αποπειράθηκα, λοιπόν, να καταγράψω δημοσιογραφικά ένα θυμό που υπάρχει σε όλους μας και αναφέρεται στα λάθη ή τις σκοπιμότητες αυτών που τους εμπιστευτήκαμε την ενδυνάμωση της θέσης μας σαν πολίτες. Αποπειράθηκα, όμως, να ζωγραφίσω και τα λάθη ή τις σκοπιμότητες τις δικές μας. Δηλαδή, που αστοχήσαμε για να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Ακόμα αποπειράθηκα, να κινήσω το ενδιαφέρον όσων διαβάσουν το βιβλίο μου σε ό,τι αφορά θέματα που θεωρούνται αυτονόητα, αλλά σίγουρα τα εγκαταλείψαμε για να ασχοληθούμε με τα «εύκολα». Στη συνέχεια θάρρεψα, πρώτα να περιγράψω τον τρόπο που πορεύεται η κοινωνία ,δηλαδή, χωρίς πλαίσιο αξιών και μετά να προτείνω σε όσους διαθέτουν « ώτα ακουόντων», ένα τρόπο για να συνεχίσουμε να παλεύουμε τις δυσκολίες ώστε να κρατήσουμε αυτά που αποκτήσαμε. Τα ευρωπαϊκά κεκτημένα μας! Κι εμείς οι γυναίκες ξέρουμε πολύ καλά πόσο πιο δύσκολο είναι να κρατήσουμε κάτι παρά να το αποκτήσουμε. Και σε ό,τι έχει σχέση με τις πανανθρώπινες αξίες, εκτιμώ, πως η γνώση δεν είναι σαν τα χρήματα (τα οποία μπορεί και να εξαφανιστούν κάποια στιγμή). Είναι σταθερή αξία. Είναι το μόνο που δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Κι εδώ θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω δυό λόγια από την βιβλιοκριτική που μου έγραψε η Κατερίνα Κατράκη, η λαμπρή ποιήτρια, στην οποία η Βάσω η Κατράκη, η ξακουστή χαράκτρια, ως γιαγιά της, της κληροδότησε δύναμη και ποιότητα. 
Η συντοπίτισσά μας Κατερίνα Κατράκη, λοιπόν, γράφει, ανάμεσα σε άλλα, όπως θα διαβάσετε στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας «Εν τη πόλει» , πως το βιβλίο «Ανευθυνοϋπεύθυνοι ή Νοικοκυραίοι» «είναι ένα πόνημα χωρισμένο σε δύο μέρη, όπως ακριβώς ο τίτλος του βιβλίου, που καταφέρνει να συνδυάσει δύο αντίθετες έννοιες. Με εμπεριστατωμένες ιστορικές αναδρομές στο πριν και το μετά της πολιτικής μας ζωής, η Ματίνα Λέτσα διατυπώνει ένα αδυσώπητο ερώτημα που διατρέχει νοερά ολόκληρο το έργο της: _Κι εμείς οι τωρινοί πολίτες τι είμαστε; Αλλά και τι μπορούμε να γίνουμε; Σε απλό λόγο, που πόρρω απέχει της ξύλινης γλώσσας, που χαρακτηρίζει το είδος με το οποίο καταπιάνεται, η δημιουργός επιχειρεί μια πολιτικοοικονομική αποδόμηση της κοινωνίας, καταδεικνύοντας την παθογένειά της μέσα από τις αιώνιες «πελατειακές σχέσεις», τον πρόσκαιρο ευδαιμονισμό, το μείζον θέμα του εθνικισμού και με απότοκο την έξαρση του φασισμού. Τονίζει την ανάγκη να επιτελέσει η ελληνική δικαιοσύνη το έργο της, δηλώνει την εξαφάνιση του όρου φιλοπατρία και στηλιτεύει τη «μετριοκρατία» που είναι το αξεπέραστο πρόβλημα του σύγχρονου ΄Ελληνα. ΄Αλλοτε σε αυστηρή γλώσσα, άλλοτε διδακτική και παρηγορητική, η συγγραφέας απογυμνώνει κομματικές παρατάξεις και πολιτικές σκοπιμότητες για να αναδείξει την ουσία του προβλήματος. Δηλαδή, την έλλειψη παιδείας που ανέκαθεν κατατρύχει τον ΄Ελληνα, αφήνοντάς τον στο έλεος του μικροκομματισμού και του λαϊκισμού.» 
Εδώ θέλω να διευκρινίσω- σαν Ματίνα Λέτσα- τι ακριβώς εννοώ στο βιβλίο μου «έλλειψη παιδείας». Εννοώ την κουλτούρα του Λαού και την επαγρύπνισή του για κοινωνική διαπαιδαγώγηση. Προσπάθησα, ακόμη να επισημάνω τη συμβολή της μακροοικονομίας, με στόχο το «Νοικοκύρεμα». ΄Ο,τι δηλαδή χρειάζεται και η ελληνική Κοινωνία, επισημαίνοντας πως η σωστή διαχείριση στα του « οίκου μας», η ισορροπημένη διατροφή, η ορθή καταναλωτική συμπεριφορά και ο σεβασμός στο περιβάλλον που μας φιλοξενεί, συγκροτούν την έννοια της πολύπαθης κοινωνικής μόρφωσης, που εκτιμώ πως ορίζει τη θέση μας στην κοινωνία και καθορίζει την αξία μας ως πολιτών. Ακόμη, να εξηγήσω πως το «Ημερολόγιο για το νοικοκυριό» είναι ένας μικρός οδηγός με απλές συμβουλές για την καλή διαχείριση του σπιτιού. ΄Αξιοι πολίτες, λοιπόν! Κι αυτό το τελευταίο, ας είναι το δικό μου « δια ταύτα» σε τούτη την εκδήλωση για τις γυναίκες, ώστε να τιμηθεί ειλικρινά κάθε μορφή γυναικείας έκφρασης σε κοινωνικό, πολιτικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Και με την ευκαιρία να δώσω μια πληροφορία που τη θεωρώ σημαντική: μια άλλη συντοπίτισσά μας, η Δήμητρα Ποδάρα στο Παρίσι και στα χνάρια της Μελίνας, συμπράττοντας με άλλους ΄Ελληνες ,αλλά και Γάλλους παρουσιάζουν επί δύο συνεχή χρόνια θεατρική παράσταση με θέμα την ελληνική κρίση. 

Add: 2014-10-14 07:51:45 - Upd: 2014-10-17 07:58:37