Ο Υβ Μπονφουά (γ. 1923) είναι ίσως ο σημαντικότερος γάλλος μεταπολεμικός ποιητής κι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές τού εικοστού αιώνα. Πολυβραβευμένος, μεταφρασμένος από το Μεξικό έως την Κίνα, εορταζόμενος με ημερίδες, μονογραφίες και αφιερώματα σε ολόκληρο τον κόσμο, ανήκει πλέον στους «κλασσικούς»: τους δημιουργούς εκείνους που το παγκόσμιο πνεύμα κληροδοτεί ες αεί στην ανθρωπότητα. 

Τα περιεχόμενα που συγκροτούν την ποίηση τού Μπονφουά είναι η νοσταλγία, τουτέστιν η ενατένιση τού μέλλοντος μέσα από ό,τι έχει διαφυλαχτεί απραγματοποίητο, δυνητικό κατά συνέπεια, μέσα στο παρελθόν· το ωκεάνειο αίσθημα που γεννά η θεωρία της φύσης· η ύψιστη σημασία της «παιδικότητας», δηλαδή της ικανότητας να αντιλαμβανόμαστε ενορατικά, για την μοίρα τού ανθρώπου, του όντος που μοίρα του είναι να ζει ριγμένο σ’ έναν κόσμο που, χωρίς αυτήν, είναι απόλυτο αίνιγμα· και βέβαια, πανταχού παρών, ο αλληγορικός λόγος για το ποιητικό φαινόμενο.