Πολλές φορές στα κείμενα και τις διακηρύξεις της Αριστεράς η οικολογία αντιμετωπίστηκε ως ένας αναγκαίος επιθετικός προσδιορισμός χωρίς όμως να ακολουθεί πάντοτε η επεξεργασία που απαιτείται προγραμματικά, ώστε ο προσδιορισμός αυτός να ενταχθεί αποτελεσματικά στο ευρύτερο σχέδιο της Αριστεράς. Για να συμβάλλουμε στην επεξεργασία αυτή, επικεντρωθήκαμε στα πεδία της ανάπτυξης/αποανάπτυξης, στις έννοιες της αρμονίας και της ισορροπίας στην οικολογία, και σε θεωρητικές και παραδειγματικές εκδοχές της διαλεκτικής σχέσης μεταξύ της κοινωνίας και της φύσης.
