Διαβάζοντας το λογοτεχνικό έργο του Νίκου Νικολαΐδη παρατηρούμε μιαν ακατάσχετη επιμονή του συγγραφέα όσον αφορά τα σημεία της στίξης.
Σημεία της στίξης που χρησιμοποιεί ανορθόδοξα σε σχέση με τους γραμματικούς κανόνες και σχολαστικά στην πρώτη επιπόλαια ανάγνωση.
Ταυτόχρονα διαπιστώνουμε τη χρησιμοποίηση καινούργιων `σημαδιών` που σκοπό έχουν να βοηθήσουν τον αναγνώστη στην ανάγνωση και κατανόηση του κειμένου, ενώ παράλληλα μας κινεί την περιέργεια η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση, σε πολλά σημεία, του ερωτηματικού και του θαυμαστικού.
Στην παρούσα μελέτη θα σταθούμε στο πρόβλημα που θέτουν τα πολλά αποσιωπητικά στο πεζογραφικό έργο του Νικολαΐδη.
Σ` αυτό που διαφορετικά ονομάσαμε `Οι σιωπές του Νίκου Νικολαΐδη`. [...]