Ήταν μια μέρα που πήγα στο σταθμό της Λάρισας για ν` αποχαιρετίσω φίλους που έφευγαν για το μέτωπο. Βρέθηκα τότε μπροστά σε μια σκηνή που μ` έκανε να δακρύσω. Μια γυναίκα εβδομήντα περίπου ετών αλλά γεροστεκούμενη, αγρότισσα καθώς φαινόταν από το τσεμπέρι στο κεφάλι της, είχε στήσει το χορό και την ακολουθούσαν παλληκάρια με τα μαντίλια στο χέρι. Η γερόντισσα τραγουδούσε πρώτη το τραγούδι του Ζαλόγγου και σε κάθε στροφή οι νέοι το επαναλάμβαναν μ` έξαψη. Κάθισα σε ένα καφενείο έξω από το σταθμό και άρχισα να σκιτσάρω πάνω στη μελωδία διάφορες παραλλαγές. Προσπαθούσα να αποτυπώσω την εικόνα που είδα. Μέσα σε μια εβδομάδα «βγήκε» το πρώτο μου έργο. Το ονόμασα `Εισαγωγή στη Λευτεριά` ή `Νέοι Σουλιώτες` και παίχτηκε από την Ορχήστρα του Ραδιοφώνου το 1941 με διευθυντή τον Θεόδωρο Βαβαγιάννη. Είναι μια σύνθεση με παραλλαγές πάνω στο τραγούδι του Ζαλόγγου, που τα μοτίβα του μου χρησίμεψαν για ν` αναπτύξω άλλες μελωδίες, εκφράζοντας διάφορα συναισθήματα, με ενότητα. Αλέκος Ξένος. Αυτοβιογραφία
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
