Λύκο μου, θέλω να σου γράψω.
Βρήκα ένα κουτί με μοβ σπίρτα, και πίσω
από έναν πλάτανο που φυλλορροεί είναι
ένας ήλιος χειμωνιάτικος και ρευστοποιεί
όλο το δρόμο απ` την ανάσα μου μέχρι το
υπογάστριο. Στέκεται πάνω σ` ένα
επαρχιακό σιντριβάνι, πίσω από ένα
περίπτερο. Κίτρινες καρέκλες καφενείου
και φώτα με γλόμπους στρογγυλούς
παρωχημένους, άπρακτοι συνταξιούχοι
και στρογγυλές νοικοκυρές, αρχάγγελοι
σε μοτοσικλέτες, να σου πω τι επιθυμώ
πιο πολύ από σένα; να σου μιλάω! να
δείχνω τα λόγια μου στο πρόσωπό σου
πότε να ερυθριάς και πότε να επιφυλάσσεσαι.
Μετά να έχω να βλέπω τη χαρά σου
εκεί, στις ρίζες των αυτιών, και να τη
σκέφτομαι.
