Περηφανευόμαστε για τη μνήμη, ποτέ για τη λήθη...
Κορυφαίος θεατρολόγος και δοκιμιογράφος, ο Georges Banu δεν έπαψε επί δεκαετίες να διασώζει στα βιβλία του την εύθραυστη μνήμη του θεάτρου.
Σε αυτό το `θραυσματικό` δοκίμιο ο συγγραφέας μετέρχεται τη φόρμα του αφορισμού για να αναστοχαστεί με διεισδυτική ματιά την έννοια της λήθης, τη λησμονιά, όχι ως το φυσικό εχθρό της μνήμης, αλλά ως μια δημιουργική διαδικασία: ως την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
`Ψιχία δοκιμίου` για τη λήθη βασισμένα σε μνήμες από το θέατρο (Ibsen, Chekhov, Stanislavski, Brook, Vitez, Theatre de Complicite, Beckett), αλλά και από τις άλλες τέχνες, τη φιλοσοφία, καθώς και από τις προσωπικές αναμνήσεις και την καθημερινή ζωή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]