Στη μνημονιακή Αθήνα οι άνθρωποι πεινούν για ζωή. Για τη ζωή που θεωρούν ότι θα τους άξιζε, για τη ζωή που δεν μπορούν πια να ζήσουν. Η μωρόπιστη Ντίνα και ο μεγαλομανής Πάνος, ο συνταξιούχος Μενέλαος και η κόρη του Όλγα, η Αλίκη (ή Βίλμα ή Ελευθερία ή...), ο Γιάννης ο Τσακ Μπαμ και ο φίλος του Μάκης συγκρούονται με σκιές και φαντάσματα, αγαπούν και υποφέρουν μέσα από το Facebook, το Erodate και το Skype, κυνηγώντας ένα κομμάτι ευτυχίας.
Κάτω από τον μανδύα του καθωσπρεπισμού και του `φυσιολογικού` ανθρώπου, οι ήρωες του `Υπόγειου` καταγράφονται με αδιακρισία και ρεαλισμό από μια υποδόρια κάμερα που κινηματογραφεί κάθε λεπτομέρεια από τις παράλληλες ζωές τους, αποκαλύπτοντας τη διαστροφή και την παθογένεια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που αναζητεί τη χαμένη της αξιοπρέπεια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]