`....κατά τη γνώμη μου, Το Σημειωματάριο (του Διπλού) στέκει σαν βράχος ξεκομμένος μες στον ωκεανό της ποίησής του. Και σαν βράχος-φάρος ελκύει, αντί ν` αποτρέψει, τα αξιόπλοα καράβια να γκρεμοτσακιστούν επάνω του για να αναδείξουν, σαν πλίνθοι και κέραμοι τακτικώς ερριμένοι, τα μυστικά της κατασκευής τους.
Θέλω να πω, με άλλα λόγια, στον αναγνώστη του βιβλίου [...] ότι έχει πολλά να διδαχτεί από την ανάγνωση αυτού του μοναδικά `πρωτότυπου` παγκοσμίως βιβλίου. Και ότι κυρίως θα αναθαρρήσει. Θα πιστέψει ότι μπορεί κι αυτός να `εκφραστεί` δια του γραπτού, αφού ο Μέριλ τολμά να αυτοαναιρείται επί του πιεστηρίου.
Ωστόσο, ο επίδοξος συγγραφέας που έτσι θα σκεφτεί πρέπει να ξέρει το τι προηγήθηκε σαν θησαύρισμα αναγνωστικής και συγγραφικής εμπειρίας από τον `πρώτο τολμητία``.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]