Στην Ισπανία του 16ου αιώνα, ένας ντελάλης στο Τολέδο, ο Λαθαρίγιο ντε Τόρμες, εξιστορεί σ’ ένα γράμμα πως κατάφερε από μικρό παιδί να επιβιώσει παρά τη φτώχεια και τους άσπλαχνους αφέντες του, και γιατί ανέχεται να μοιράζεται τη γυναίκα του με τον αρχιπρεσβύτερο της ενορίας. Ο αφηγητής είναι ένα παιδί του δρόμου που διηγείται τα βάσανά του και τις πονηριές που σκαρώνει για να μην πεθάνει από την πείνα. Μέχρι που τέλος, έχοντας πάρει σκληρά μαθήματα από τη ζωή, μαθαίνει το συμφέρον του και καταλήγει κυνικός και υποκριτής σαν όλους. (. . .) Γραμμένο γύρω στα 1554, από συγγραφέα που θέλησε να παραμείνει ανώνυμος, το σατιρικό αυτό κείμενο είναι από τα σημαντικότερα έργα των ισπανικών γραμμάτων, καθώς διαφοροποιείται από τη μεσαιωνική λογοτεχνία της εποχής και ανοίγει το δρόμο για το σύγχρονο μυθιστόρημα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]