. . . Σήμερον η αύξησις του παγκοσμίου πλούτου επέφερε τον πολλαπλασιασμόν των Τραπεζών· αι Τράπεζαι συγκεντρώνουν κεφάλαια μέγιστα, τα οποία δεν συμφέρει να μένουν νεκρά· παρέχονται λοιπόν ευκόλως εις τους μη έχοντας ίδια κεφάλαια. Τοιουτοτρόπως ο κύκλος των συναλλαγών ηύξησε τεραστίως και δεν είναι εύκολος ο συναγωνισμός μεταξύ των εργαζομένων με τα ιδικά των περιωρισμένα κεφάλαια και των διαχειριζομένων ξένα χρήματα. Εξ άλλου, αι σχέσεις μεταξύ ζητήσεως και καταναλώσεως μετεβλήθησαν ένεκα των ευκολιών της συνεννοήσεως και της συγκοινωνίας, και δεν έχει όσην άλλοτε σημασίαν η μεσολάβησις του εμπόρου. Σήμερον δύναταί τις να είπη, ότι το εμπόριον αποβλέπει κυρίως εις την απόκτησιν μικρού κέρδους από επιχειρήσεις μεγάλας και ταχείας, συνεχώς επαναλαμβανομένας. Οι ολίγοι όσοι επέτυχαν να εφαρμόσουν εις τας εργασίας των νέον οργανισμόν, εξακολουθούν να εμπορεύωνται επωφελώς. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
