Ο Καπετάν Βασίλης Κωνιός, οπλαρχηγός της Αντίστασης της Κρήτης, υπήρξε πρότυπο ήθους και ακέραιου ανθρώπου, ένα είδος που σπανίζει στην εποχή μας. (. . .) Με τον εξαιρετικό κρητικό, λαϊκό και παροιμιακό λόγο του, με τα έργα και τον βίο του, απέδειξε έμπρακτα ότι οι λόγοι μας και η ζωή μας, τα έργα του κάθε ανθρώπου, έχουν άμεση σχέση με τους προγόνους αλλά και τους επιγόνους μας, με τα νέα παιδιά που μας διαδέχονται και μας ακολουθούν, κατά τρόπο άδηλο, «ανιμιστικό». Σημαδευόμαστε από τις προηγούμενες γενιές, αλλά σημαδεύουμε και επηρεάζουμε όχι μόνο κληρονομικά, παραδειγματικά, αλλά και ενεργειακά, τους νέους που μας ακολουθούν, γιατί «η ζωή μας, είναι οι άλλοι», δεν ανήκουμε, δηλαδή, απόλυτα στον εαυτό μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]